تجربه آموزش در سال‌های اخیر، به‌ویژه در ایران، دگرگونی چشمگیری را شاهد بوده است. همزمان با فراگیر شدن اینترنت، پلتفرم‌های آموزش مجازی ایرانی نظیر «شاد»، «رشد»، «مکتب‌خونه»، «فرادرس» و… نه تنها بستر آموزش ساختارمند را بومی‌سازی کرده‌اند، بلکه فرصت‌هایی برای رشد فردی، رفتاری و اجتماعی دانش‌آموزان فراهم آورده‌اند؛ نقش واقعیت افزوده (AR) نیز به‌عنوان حلقه وصل دنیای دیجیتال و واقعی، اهمیت ویژه‌ای در این میان یافته است.
یادگیری فراتر از کتاب: تعامل و تجربه‌گرایی
سامانه‌های آموزش مجازی ایرانی امکان دسترسی آسان به محتوای آموزشی، حضور در کلاس‌ها، شرکت در آزمون‌ها و تعامل با معلم و همکلاسی‌ها را میسر ساخته‌اند. اما نقطه عطف پیشرفت، ورود ابزارها و پروژه‌های واقعیت افزوده است: دانش‌آموز حالا می‌تواند مدل سه‌بعدی مولکول‌ها را روی میز خود مشاهده کند، آثار باستانی ایران را با چرخاندن گوشی از همه جوانب بررسی کند یا آزمایش‌های فیزیک را بدون خطر در خانه انجام دهد. این تجربه‌ها یادگیری را شخصی‌تر، عمیق‌تر و معنادارتر می‌کند.
تقویت تعامل اجتماعی در فضای مجازی
در کنار فراگیری علمی، تعامل اجتماعی نیز شکل جدیدی پذیرفته است. پروژه‌های گروهی آنلاین، کلاس‌های مشارکتی و حتی جشنواره‌های فرهنگی مجازی در سامانه‌هایی مانند «شاد» یا «جهان‌آموز» نوجوان را به تمرین گفتگو، همکاری و اخلاق حرفه‌ای فرا می‌خوانند؛ جایی که مهارت حل مسئله، مدیریت زمان و احترام به نظرات دیگران در محیطی امن و ساختارمند تمرین می‌شود. آواتارهای شخصی و مسابقات پروژه‌محور بستر جدیدی برای ابراز فردیت و تجربه هویت دیجیتال فراهم آورده‌اند.
